به جرم اینکه خیلی ساده بودم به زندان دلت افتاده بودم

     

              

     و سکوت، می لغزد

     از سرانگشت خیالم اینک

     که تندیس نگاهم آبی ست...

     و زمان، مهتابی... 

     ای رویای بودن تو، آرامش !

     مرا بخوان به آنچه که در خود داری

                                            بی آنکه آبی در دل تکان بخورد....

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد